Childhood Changemaker, leren aan het leven verbinden
Juliëtte Schraauwers
Verteld in woorden – Josien Rens
Vertaald in beelden – Angela de Vlaming
Juliëtte, hoe zou jij jezelf omschrijven?
Ik zou mezelf omschrijven als Childhood Changemaker.
Dat betekent dat alle keuzes die ik maak in mijn eigen gezin, maar ook in mijn onderneming en mijn werk, bijdragen aan de volgende generatie, zodat zij op kunnen groeien tot holistische denkers, dromers en doeners die in verbinding leven met zichzelf, de ander en de aarde.
Wat is jouw grote missie?
Mijn grote missie is dat kinderen op kunnen bloeien, als zichzelf, dus niet tot zichzelf. Ik geloof dat ze al zichzelf zijn, en samen een regeneratieve toekomst creëren op een aarde die wij doorgeven aan deze generatie.
Childhood Changemaker, leren aan het leven verbinden
Verteld in woorden – Josien Rens
Vertaald in beelden – Angela de Vlaming
Juliëtte, hoe zou jij jezelf omschrijven?
Ik zou mezelf omschrijven als Childhood Changemaker.
Dat betekent dat alle keuzes die ik maak in mijn eigen gezin, maar ook in mijn onderneming en mijn werk, bijdragen aan de volgende generatie, zodat zij op kunnen groeien tot holistische denkers, dromers en doeners die in verbinding leven met zichzelf, de ander en de aarde.
Wat is jouw grote missie?
Mijn grote missie is dat kinderen op kunnen bloeien, als zichzelf, dus niet tot zichzelf. Ik geloof dat ze al zichzelf zijn, en samen een regeneratieve toekomst creëren op een aarde die wij doorgeven aan deze generatie.
Juliëtte Schraauwers
Wie of wat is jouw grootste inspiratiebron om dit uit te dragen?
Ik laat mij inspireren door mensen die op een diepgaande wijze bijdragen aan bewustwording, heling en groei – op persoonlijk, maatschappelijk en spiritueel niveau.
Denk aan Sad Guru, Zach Bush, Gabor Maté, Barbera O’Neil, Dr. Let, Rob Green, Vandana Shiva en Deepak Chopra.
Zij brengen op unieke wijze verbinding tussen lichaam, geest, natuur en gemeenschap. Hun werk gaat over herstel, verantwoordelijkheid en een dieper besef van wat het betekent om mens te zijn.
Daarnaast volg ik ook mensen als Tony Robbins, Steven Bartlett en Dan Koe, die krachtige inzichten delen over mindset, ondernemerschap en persoonlijke ontwikkeling. Niet vanuit het streven naar méér, maar naar betekenisvoller en bewuster leven.
Wat al deze mensen gemeen hebben, is dat ze mij telkens terugbrengen naar de essentie. Ze inspireren mij om te blijven leren, te verdiepen en van daaruit te delen met anderen – zodat groei, niet iets individueels blijft, maar iets collectiefs wordt.
Welke beweging wil jij in gang zetten?
Een beweging waarin wij, nu deze generatie, het werk doet, zodat de volgende generatie niet dat werk hoeft te doen. Die hebben waarschijnlijk weer een andere taak in dit leven.
“Waarin wij de leer- en de leefomgeving van het kind weer verrijken en voedend maken.”
Dus dat is thuis, maar ook in het onderwijs. En die beweging is volgens mij heel erg aan het toenemen, aan het groeien, omdat ouders veelal voelen en zien dat het huidige systeem, of dat nou gezondheidszorg is, of voedingssysteem, of het economisch systeem, of het onderwijssysteem niet meer aansluit. Al heel lang, bij de toekomst en bij vandaag de dag.
Dus ik denk dat ouders steeds meer beginnen te voelen dat er een ecosysteem is waar we over na moeten denken, hoe dat anders mag zijn voor de volgende generatie. En dat wij nu die verandering voort gaan leven. Dat wij laten zien dat het anders kan.
“En die beweging, die ben ik niet aan het opzetten, die is er al. En daar mag ik me elke dag mee verbinden, en dat voelt heel bijzonder.”
Waar komt het verlangen vandaan om dit neer te zetten?
Allereerst komt vanuit pijn uit mijn eigen onderwijservaring. Als jong meisje, voelde ik mij verbonden met de natuur en was ik heel creatief. Daar was op school weinig ruimte voor. Dit zorgde voor frustratie en verdriet. Regelmatig gaf ik aan niet naar school toe te willen en had ik het gevoel dat niemand mij begreep.
Ook kreeg ik al jong het stempeltje dyslexie. Hoewel iedereen om mij heen, en ook mijn ouders, het beste met mij voor hadden, voelde ik mij eenzaam. Dyslexie werd gebracht als een handicap waar je de rest van je leven mee moet leren leven. Dit heeft veel gedaan met mijn zelfvertrouwen.
En tegelijkertijd had ik een hele sterke intrinsieke motivatie en intuïtie voor connectie met de natuur en mijn creativiteit. Elke seconde dat ik geen school of bijles had, kon ik mijzelf daar helemaal in kwijt, en daar ben ik heel dankbaar voor.
“Verbinding met de natuur en mijn creativiteit zijn een rode draad in mijn leven”
Uiteindelijk heb ik deze pijn omgezet naar iets positiefs. Ik stelde mijzelf de vraag “Hoe kan ik zelf bijdragen aan datgene wat mij zoveel pijn heeft gedaan?” En dit is vooral op het vlak van onderwijs. Hoe kan ik ervoor zorgen dat het onderwijs veel holistischer wordt, zodat het kinderen echt voedt en verrijkt. In plaats van het kind de connectie met zichzelf en met de natuur ontneemt.
Deze verbinding blijven houden is heel belangrijk. Toen ik negen jaar geleden in Bali was, ging ik naar Green School, en daar gebeurde er iets in mij.
Green School is een school midden in de jungle, waarin zij geloven dat kinderen eigenlijk al de changemakers zijn. En door ze de ruimte te geven om dat te ontwikkelen, kunnen zij zelf en met elkaar bijdragen aan de grote problemen in de wereld, en een mooiere wereld creëren.
Ik kwam daar voor het eerst en elke vezel in mijn lijf zei, dit is jouw thuis, dit is het veld waarin je verandering kunt maken!
Daar is mijn reis begonnen. En dit is groter geworden dan alleen onderwijs, het gaat over de manier waarop kinderen opbloeien.
“Ik geloof dat kind en de natuur één en hetzelfde is.”
Wat zijn de eerste stappen geweest vanaf het moment dat je dat voelde?
Doordat ik al 16 jaar een eigen bedrijf heb in branding voor impact bedrijven, kon ik mijn kennis en tools nu inzetten voor mijzelf. Mijn idee was om een Green School in Nederland op te gaan zetten. Dus ik maakte een website en ik had een bericht op LinkedIn geschreven. Dat bericht was naar aanleiding van een artikel in het Financieel Dagblad, waarin geschreven werd dat Green School in Nederland nooit van de grond zou komen, met als grootste reden het klimaat. En ik dacht “nou, dat zullen we nog wel eens zien”. Misschien wat naïef, maar ik dacht ik ga deze school opzetten.
Ik was echt overwhelmed door de hoeveelheid reacties op het bericht en hoe enorm dat toen, 7 jaar geleden, al leefde. Ik organiseerde een meet-up en vervolgens zat er twintig man bij mij thuis. Vanuit dat brainstormproces ontstond een kernteam, wat gedurende het proces nog wel tien keer veranderde van samenstelling.
En het begon allemaal met de vraag “Wat hebben we nodig om een school op te zetten?”. Waarbij ik geloofde dat het ook echt een ecosysteem kon worden. Geen school waar je je kind “dropt”, maar waarbij er grote ouderbetrokkenheid is, waar er een andere rol is voor leerkrachten en waarbij de plek van wezenlijk belang is.
We schreven ideeën uit en maakten een schoolbeleidsplan. “Waar voldoet die school van de toekomst dan aan en welke rol heeft deze in de maatschappij, voor het kind, de ouder en de leerkracht?” Het mag een centrale leefplek zijn, in plaats van een school. En het kreeg een nieuwe naam NOW School.
De interesse vanuit ouders om hun kinderen naar school te laten bij NOW School, en van docenten om er te werken, was heel groot. De mail heeft twee jaar lang roodgloeiend gestaan en er zijn tal van interviews opgenomen.
En toen werd ik zwanger en voelde ik, dit proces gaat niet snel genoeg. We besloten als team om het roer radicaal om te gooien. Niet meer focussen op het oprichten van één enkele perfecte school. We gaan alles wat we gecreëerd hebben, helemaal gratis open source voor iedereen die het wil hebben online aanbieden. En dit heeft weer een hele keten en beweging in gang gezet van mensen die al onze tools hebben gedownload.
“Iedereen die maar bij wil dragen aan deze verandering mag al onze tools hebben en kan ermee aan de slag”
Waar richt jij je op dit moment het meest op?
Door de grote verandering die ik zelf heb doorgemaakt voel ik dat ik mijn brandingbedrijf langzaam wil uitfasen. Ik ga mij volledig richten op het delen van kennis, informatie, tools en inspiratie voor de volgende generatie, door samen te werken met bewuste opvoeders en professionals. Zodat zij zelf een transformatieketen in gang kunnen gaan zetten of dat die keten groter wordt.
Ik schreef een aantal online cursussen, waaronder Nourish Childhood, die helemaal ingaat op hoe voed je je kindje op een holistische wijze. En het waardevolle programma Childhood Changemakers Academy, dit is een echt groepsprogramma met allerlei experts en een community lunch. Gericht op praktische tools en kennis om kinderen op te laten bloeien tot holistische denkers, dromers en doeners.
Deze academies en de community zijn heel hard aan het groeien en ontwikkelen, dus ik voel daar een enorme potentie. Waar ik vorig jaar in mijn bescheidenheid dacht, misschien 8 of 10 mensen die instappen bij deze cursus, werden het er veertig! De behoefte is groot en deze inspiratie mag via de juiste mensen doorsijpelen naar de generatie die het nodig heeft.
Juliëtte, we hebben het steeds over een generatie van holistische denkers, dromers en doeners. Wat zijn volgens jou de belangrijkste kernwaarden van holistisch opvoeden en opgroeien?
Ik ben nog heel onderzoekend en erg in ontwikkeling hierin, het is een dynamisch thema. Maar wat ik zie is dat ontwikkeling van kinderen nu gaat over het hoofd. Kinderen zitten op school en moeten leren. Het is allemaal materie wat het hoofd moet opslaan, herproduceren bij een toets en daarna weer vergeet. Dat vraagt heel veel van het hoofd.
Voor mij is de basis van holistisch opvoeden en opbloeien een ecosysteem waarin fysiek, mentaal, emotioneel, spiritueel en sociaal belangrijk zijn. Het gaat dus niet meer over het IQ, maar ook over het emotional IQ en het spiritual IQ.
Ook benoem jij vaak de eigen wijsheid van kinderen. Hoe zou jij dat omschrijven, de eigen wijsheid van kinderen?
Ik geloof dat kinderen geboren worden met een natuurlijke wijsheid. Als je een kind observeert, zie je dat een kind alleen in het nu kan leven. Het kan niet gisteren, het kan niet morgen, het is in het nu. Naarmate ze ouder worden wordt dat bewustzijn anders. Dus dat is één van de dingen wat een natuurlijke wijsheid is waarmee ze worden geboren. Ook worden kinderen geboren met een natuurlijk biologisch ritme, afgestemd op zowel hun interne als externe klok. Zoals dag- en nachtritme, de seizoenen en wisselende energieën op de dag. Dit ritme ondersteund hun welzijn, mits het niet verstoord word door onnatuurlijke invloeden.
Met onnatuurlijk bedoel ik een kind in een klaslokaal tussen vier muren. Het is belangrijk dat kinderen zoveel mogelijk bewegen en naar buiten gaan, zeker de eerste zeven jaar. Maar ja, wat doen wij?
Kinderen raken bijna met hun blote voeten de grond niet meer aan. Het gaat van een bed naar een vloer, naar schoenen, naar in een auto of op de fiets, in een klaslokaal, op een betonnen vloer, met niet veel daglicht, met schermen, met kunstmatig licht. De levensenergie kan niet stromen, en het is zo belangrijk dat we dit weer gaan zien bij een kind. En als we het bij een kind kunnen zien, kunnen we het ook in ons innerlijke kind zien. Gaan we onszelf ook weer zien. Dus het werkt wat mij betreft twee kanten op.
“Wij mogen deze natuurlijke wijsheid van het kind erkennen en hier bewust mee omgaan, zodat zij deze verbinding met hun natuurlijke wijsheid behouden, in plaats van dat we kinderen deze verbinding afnemen door de onnatuurlijke omgeving waarin ze opgroeien.”
En hoe kunnen ouders een omgeving creëren waardoor kinderen dit kunnen laten zien?
Verandering is lastig, omdat we vastzitten in een systeem én in een mindset van “zo is het nu eenmaal”. Als ouder is het dan ook niet eenvoudig om ineens alles anders te doen, het vraagt tijd en bewustwording om patronen te doorbreken. Om echt door een andere, meer holistische, bril naar de ontwikkeling van jouw kind en gezin te kijken.
Maar begin met de kleine dingen, zoals met je blote voeten op de grond lopen om de aarde onder je te voelen, of volg meer het natuurlijke ritme van jouw kindje en de klok die daarbij hoort. In mijn cursus Nourish Childhood gaan we in op het leren kennen van de unieke blauwdruk van jouw kindje. En dat gaat niet over één nacht ijs. Wat heeft jouw kindje nodig? Er is geen one size fits all.
Wat ik zelf een mooi aspect vind om meer holistisch te denken, en wat ook nog leuk, concreet en praktisch is, is hoe je kinderen weer met voeding kan verbinden. Onze voeding is voor 70% a 80% bewerkt of zelfs ultra bewerkt. Dat zou je eigenlijk geen voeding meer mogen noemen.
Ga met ze naar de zelfoogsttuin, stop samen iets in de grond in de tuin, balkon of binnen, misschien kan je een moestuintje starten met een kleine gemeenschap van ouders. Iets simpels als een zaadje in de grond stoppen en het zien bloeien, leert kinderen dat de dingen die zij doen van invloed zijn op hun externe omgeving. En welk effect dit vervolgens weer heeft op hun “interne tuin”.
“Ik heb het idee dat in de reis die voeding aflegt alles al geleerd kan worden.”
Van hoe gezond de bodem is, hoe iets groeit en tot bloei komt. Het oogsten en bereiden van voeding met elkaar. Om de tafel zitten en samen eten. De reis die voeding naar binnen aflegt. Wat doet het met jou? Hoe voedt het jou? Hoe reageert je lichaam erop? Maar ook wat komt eruit aan de andere kant? En wat gebeurt daarmee?
Het composteren van restafval laat zien dat afval eigenlijk niet bestaat, dat het een product is wat wij hebben bedacht. In de natuur bestaat er geen afval, alles heeft een functie. Dus ik geloof dat op economisch, ecologisch en sociaal vlak alles alleen al in de reis van voeding ontdekt kan worden door een kind. En wat nu als je als ouder ook vanuit een ander perspectief gaat kijken.
“Hoe kun je van elk moment in het leven een leermoment maken? Want daarmee verbind je het leven weer aan het leren en het leren weer aan het leven. In plaats van dat het twee aparte dingen zijn.
Juliëtte, er zijn waarschijnlijk heel veel ouders die nu jouw verhaal horen en denken: Dit wil ik eigenlijk ook voor mijn gezin. Maar deze kinderen zijn al iets ouder, hebben al in een schoolsysteem gezeten en dus niet meer met blote voeten in de aarde. Hoe kunnen deze ouders hun kinderen ondersteunen om toch ook een andere weg te gaan bewandelen?
Ik denk dat het vooral belangrijk is om kinderen heel erg te betrekken bij de verandering. Vragen stellen en kinderen uitnodigen om hierover met jou in gesprek te gaan. Wat vinden zij fijn? Wat mogen zij misschien wel ontleren van wat ze hebben geleerd? Waar willen we met elkaar meer ruimte aan geven en hoe kunnen we hier allemaal aan bijdragen.
“Een kind weer eigenaarschap geven over zijn eigen leerproces”
Het eigenaarschap over hun eigen leerproces is hen eigenlijk ontnomen. En langzaam proberen we die weer terug te geven. En dit voelt misschien voor een kind heel ongemakkelijk, want die weten helemaal niet hoe ze hier mee om mogen gaan. Laat het ontstaan vanuit de behoefte van het kind, laat ze weer voelen waar zij naar verlangen.
Is het ook wat je bedoelt met niet opgroeien, maar vooral opbloeien?
Zeker, voor mij voelt het woord “opgroeien” al meer top-down, alsof jij als volwassene ervoor zorgt dat het kind opgroeit omdat het jouw taak is. Terwijl “opbloeien” veel meer bottom-up is, een voedingsbodem creëren waaruit een kind omhoog kan opbloeien, in plaats van bovenaf ingegoten in een mal.
En nu ben jij zelf moeder van jouw zoontje Charlie van anderhalf, wat vind jij belangrijk in jouw gezin? En hoe leef jij dit voor?
Dat is inderdaad heel leuk, want alles wat ik de afgelopen jaren hebt uitgedragen en gedacht over “hoe het moet”, mag ik nu eerst zelf in de praktijk brengen. En het is helemaal niet mijn ambitie om het perfect te doen, maar in ieder geval iedere dag imperfect zoveel mogelijk kleine dingen doen die een wezenlijk verschil maken.
En voor ons was het belangrijk om zeker het eerste levensjaar van Charlie als ouders veel bij hem te zijn. Want alleen als je veel tijd doorbrengt met je kindje, kan je afstemmen op zijn/haar behoeften. En als iets niet goed werkt, kan je gelijk bijsturen en iets anders proberen.
En welke lessen leert Charlie jou?
Dat zijn er heel veel! Meer in het nu leven, en niet altijd maar de ambitie hebben dat iets tot een einddoel moet leiden. Dat in het nu zijn, genoeg is. En dat alles er mag zijn. Dit is iets wat ik zelf heb ontleerd, maar nu langzaam opnieuw leer.
En ook dat je geen losse entiteit bent, maar dat je samen één bent. Dit heb ik altijd gezegd en geweten, maar nu voel ik het ook daadwerkelijk met hem. Dus ik zeg ook heel vaak tegen hem een soort mantra; I love you, we are one.
“Ik hoop dat hij zich blijft herinneren dat we één zijn.”
Speelt het opbouwen van een community een belangrijke rol in het opvoeden van jouw kindje?
Zeker, community is voor mij een heel belangrijk aspect en zit op verschillende lagen in wat ik doe. Zo wonen wij op een bijzondere plek, een voormalig recreatiepark wat een woonbestemming heeft gekregen. En daardoor is het hier wat vrijer, meer in de natuur en bewuster.
Veel mensen hebben een eigen, gifvrij, moestuintje. Er is een app waarin van alles word geruild en weggegeven. Als je hulp nodig hebt zijn er altijd mensen, en met een aantal buurvrouwen ben ik een gezamenlijke moestuin aan het aanleggen. En daarnaast is de community die we nu hebben ons eigen gezin, opa en oma aan beide kanten, neefjes en nichtjes, en de bonusoma (gastouder).
Maar eigenlijk ook mijn social media platform, wat vaak word onderschat, maar wat net zo belangrijk en waardevol is voor mij. Ik heb daar allerlei mooie vriendschappen uitgehaald, mooie mensen ontmoet en waar ik nog steeds nieuwe leuke mensen ontmoet.
Ik kreeg deze week weer een lief bericht van iemand die haar hart uitstortte en vertelde hoe blij ze is met wat ik doe en de verbinding die ik maak. En ik voel dat ik eigenlijk verlang naar een plek waar community nog een grotere rol speelt. Misschien wel een plek waarin gelijkgestemde gezinnen met elkaar het leven vorm kunnen geven.
En wat zou een community kunnen betekenen voor andere ouders?
Wat ik heb teruggekregen van de deelnemers aan de Childhood Changemakers Academy vorig jaar, is dat zij de experts, de lessen, informatie en inspiratie die is gedeeld geweldig vonden, maar dat zij de community het meest waardevol vonden. En dat geeft voor mij ook weer aan hoeveel behoefte we daar aan hebben.
We zijn uiteindelijk sociale wezens, we floreren in communities, niet geïsoleerd of in jouw eigen kerngezin. We zijn sociale wezens, en hebben sociaal contact als voeding nodig voor onze interne tuin. Daarbij is het bewezen dat je je het best kunt omringen met mensen die bezig zijn met dezelfde dingen, zo kan jij ook gevoed worden, excelleren, groeien en ontwikkelen. Ik denk dat community gaat over gelijkwaardige verbindingen met mensen.
En als afsluiter, het is mijn doel met het MoenFestival ook om mensen samen te brengen, experts en gelijkgestemden. Wat zou het MoenFestival volgens jou bij kunnen dragen voor gezinnen die hun kinderen meer holistisch willen opvoeden, en voor de kinderen van de toekomst?
“Als we de handen ineen slaan dan kunnen we meer bereiken. Alleen ga je snel, maar samen kom je verder.”
MoenFestival faciliteert de route, laat mensen over het pad lopen en vervolgens kunnen ze zelf en met elkaar het pad verder gaan leggen. Er is op MoenFestival net als in de natuur veel diversiteit. Het is niet iets wat jij alleen creëert, maar jij faciliteert en brengt de creatiekracht van al deze mensen samen. En ik ben daar heel graag onderdeel van.
Verteld in woorden – Josien Rens
Vertaald in beelden – Angela de Vlaming
In de volgende blog lees je het verhaal van Kees Klomp. Vader én voorloper in betekenisvol leven en ondernemen. Zijn nuchtere, hoopvolle blik herinnert ons eraan dat elke stap telt. Je inzetten voor een betere wereld – hoe klein ook – is op zichzelf al iets om hoop uit te putten.
Kees Klomp: Veranderaar Betekeniseconomie. We mogen in de leer bij onze kinderen…
"Een nieuw perspectief op hoe wij met elkaar mogen samenleven. Van wereldburger naar aardebewoner. Binnenkort hier mijn volledige verhaal als Toekomstmaker."
Josien Rens: Mijn reis als toekomstmaker.. omdat mijn hart niet anders kan..
Van innerlijke zoektocht, naar organisator van het MoenFestival en het ontstaan van dit platform: mijn persoonlijke verhaal over moederschap, verbinding en verlangen om bij te dragen aan een wereld in harmonie.
